แก้รั่วจากคติไทย “ยาเรือยาแพยาข้างนอก ยาขันยาจอกยาข้างใน”
โดย นิธิพันธ์ วิประวิทย์
หลายคนคงเคยได้ยินประโยคนี้ครั้งแรก และแม้จะฟังดูคล้ายสุภาษิตไทย แต่ที่จริงเรียกว่าเป็นภูมิปัญญาพื้นบ้านน่าจะเหมาะกว่า ยาในที่นี้คืออาการนำสสารอะไรบางอย่างป้ายหรืออุดลงไปที่รอยต่อ รอยแตก โดยสสารนั้นมักจะแข็งตัวในภายหลัง อย่างเช่นศัพท์ช่างใช้กับคำว่า “ยาแนวกระเบื้องห้องน้ำ”
ขอออกตัวว่าที่ต้องอธิบายศัพท์ให้ละเอียดสักหน่อย เนื่องจากกริยา “ยา” ใช้กันไม่มากนักในสมัยนี้ ทีนี้ เรือ แพ ขัน จอก เกี่ยวอะไรกับการแก้หรือกันรั่วหละครับ ทั้งหมดเกี่ยวกันตรงที่ว่าทุกอย่างต่างใช้กับน้ำ และต้องกันน้ำไม่ให้ซึมเข้าหรือไหลออกทั้งสิ้น และคำโบราณนี้บอกว่าด้านที่จะอุดหรือยามีส่วนสำคัญ เพราะหากจะกันน้ำอย่างมีประสิทธิภาพ ก็ควรเลือกกันจากด้านที่สัมผัสน้ำจึงจะดีที่สุด เรือ แพ จึงต้องยาข้างนอก เพราะด้านนอกของเรือและแพสัมผัสน้ำ ในทางตรงกันข้าม ขัน และจอก จึงต้องยาจากข้างใน ซึ่งมีเหตุผลทางฟิสิกส์(กายภาพ) รองรับ เพราะน้ำทั้งหลายมีแรงดัน การยาหรืออุดด้านที่น้ำดันเข้ามา จึงมีโอกาสเพิ่มความแน่นหนาให้วัสดุอุด
แต่หากไปอุดด้านตรงข้าม แรงดันน้ำจะมีแต่พยายามดันให้วัสดุอุดหลุดออกมา หรือไม่น้ำที่ซึมเข้ามาที่ผิววัสดุได้แล้ว จะหาทางอื่นๆ ซึมออกไปอีกฝั่งได้ไม่ยากเย็น และในเมื่อน้ำมีความพยายามดันตลอดเวลา ในเวลาไม่นานวัสดุอุดนั้นก็จะยอมแพ้แก่แรงดัน ดังสุภาษิตที่ว่าน้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน คอนเซปท์นี้ก็ใช้กับการซ่อมบ้านซ่อมอาคารเช่นกันครับ หากเกิดน้ำรั่วน้ำซึม ขอให้จำประโยคนี้ให้ขึ้นใจ เพราะทางแก้ที่ยั่งยืนและยืนยาวกว่า คือการแก้ไขจากด้านที่สัมผัสน้ำ กำแพงซึม หลังคารั่ว เอาดินน้ำมันหรือวัสดุกันซึมอุดผิวด้านใน ซักพักก็รั่วอีก พื้นห้องน้ำซึม ถังเก็บน้ำแตก สระว่ายน้ำรั่ว มัวแต่อุดจากผิวด้านนอกสุดท้ายก็ไม่ได้ผล
ใช่ครับ การแก้ด้านที่สัมผัสน้ำมักยากลำบาก ถ้าเป็นผนังนอกบ้านก็ต้องปีน หรือตั้งนั่งร้านขึ้นไปอุด ถ้าเป็น ห้องน้ำ ถังเก็บน้ำ หรือสระน้ำก็ต้องรื้อกระเบื้อง ถ่ายน้ำออกแล้วซ่อมแซม แต่นั่นแหละครับคือการคอนเซปท์การแก้ปัญหารั่วซึมที่แท้จริง แก้ผิดด้านแก้ได้อย่างมากก็ชั่วคราวเท่านั้น ปัญหาน้ำรั่วน้ำซึมตามพื้นผิว จึงต้องการการแก้ปัญหาจากด้านที่เป็นต้นตอเสมอครับ
จากใจ
ZmyHome
ฝากกดแชร์เป็นกำลังใจให้ด้วยครับ
